-
1 opamiętać się
opamiętać się pf →LINK="opamiętywać się" opamiętywać się -
2 opamiętać się
(-am, -asz); vr perf* * *pf.come to sb's senses, bring o.s. to reason; pull o.s. together.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > opamiętać się
-
3 opamiętać się
opamiętać się [ɔpamjɛntaʨ̑ ɕɛ]vr perf sich +akk besinnen, zur Vernunft kommen -
4 opamiętać się
-
5 opamiętać\ się
сов. опомниться, образумиться, одуматься -
6 opamiętać się
опритомніти, отямитися, схаменутися -
7 zreflektować\ się
zreflektowa|ć sięсов. спохватиться; опомниться;szybko się \zreflektować\ sięł он быстро спохватился
+ zmitygować się, opamiętać się -
8 zreflektować się
-
9 opamiętywać się
-
10 zmitygować się
-
11 zmitygować\ się
сов. 1. опомниться, одуматься;2. уняться, успокоиться -
12 oprzytomnieć
глаг.• опомниться* * *сов. опомниться, прийти в себя+ocknąć się, ocucić się, otrzeźwieć, opamiętać się
* * *сов.опо́мниться, прийти́ в себя́Syn: -
13 ochłonąć
глаг.• восстановить• остыть* * *сов. остыть; опомниться, оправиться;\ochłonąć z przestrachu оправиться от испуга
+ oprzytomnieć, opamiętać się* * *сов.осты́ть; опо́мниться, опра́витьсяochłonąć z przestrachu — опра́виться от испу́га
Syn: -
14 poniewczasie
слишком поздно;opamiętać się \poniewczasie слишком поздно образумиться (одуматься)
+ zbyt późno* * *сли́шком по́здноopamiętać się poniewczasie — сли́шком по́здно образу́миться (оду́маться)
Syn: -
15 oprzytomni|eć
pf (oprzytomnieję, oprzytomniał, oprzytomnieli) 1. Med. (odzyskać przytomność) to regain a. recover consciousness 2. książk. (opamiętać się) to become sober, to sober up- dopiero przed egzaminem oprzytomniał i wziął się do nauki just before the exam he came to his senses and started studying3. książk. (obudzić się) to fully awakenThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oprzytomni|eć
-
16 oprzytomnieć
oprzytomnieć pf (-eję) wieder zu Bewusstsein kommen, wieder zu sich kommen; (opamiętać się) zur Vernunft kommen -
17 opamiętani|e
Ⅰ sv ⇒ opamiętać Ⅱ n sgt reflection, self-control- gdy wreszcie przyszedł do opamiętania, było już za późno when he eventually came to his senses a. regained his self-control, it was too late- bez opamiętania [śmiać się, gadać] immoderately, with abandon- deszcz leje bez opamiętania it’s pouring without restraintThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > opamiętani|e
См. также в других словарях:
opamiętać (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. opamiętywać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opamiętywać się – opamiętać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} odzyskiwać rozsądek, opanowywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opamiętać się po fakcie. Co robisz, opamiętaj się! {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opamiętać — dk I, opamiętaćam, opamiętaćasz, opamiętaćają, opamiętaćaj, opamiętaćał, opamiętaćany opamiętywać ndk VIIIa, opamiętaćtuję, opamiętaćtujesz, opamiętaćtuj, opamiętaćywał, opamiętaćywany, rzad. «przywołać do rozsądku, uspokoić, otrzeźwić»… … Słownik języka polskiego
puknąć się [uderzyć się] w czoło — {{/stl 13}}{{stl 7}} nagle uprzytomnić sobie, że robi się błąd, głupstwo; opamiętać się, zastanowić się, co się robi lub mówi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na szczęście, w pewnym momencie puknął się w czoło i schował pieniądze z powrotem. Ty, puknij się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zreflektować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, zreflektować siętuję się, zreflektować siętuje się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w porę spostrzec, zrozumieć, zauważyć jakieś własne uchybienie, błąd : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szybko… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opamiętanie — n I 1. rzecz. od opamiętać. 2. «opanowanie, zastanowienie, refleksja» Przychodzić, przyjść do opamiętania. bez opamiętania «nie zważając na nic; bezmyślnie, gwałtownie» Hulać bez opamiętania. przen. Deszcz leje bez opamiętania. opamiętanie się… … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… … Słownik języka polskiego
pomiarkować — dk IV, pomiarkowaćkuję, pomiarkowaćkujesz, pomiarkowaćkuj, pomiarkowaćował, pomiarkowaćowany 1. przestarz. «zorientować się w czymś, wywnioskować, ustalić coś na jakiejś podstawie» Pomiarkował, że za dużo powiedział. 2. przestarz. «sprowadzić coś … Słownik języka polskiego
pukać — ndk I, pukaćam, pukaćasz, pukaćają, pukaćaj, pukaćał puknąć dk Va, pukaćnę, pukaćniesz, pukaćnij, pukaćnął, pukaćnęła, pukaćnęli, pukaćnąwszy 1. «uderzając lekko czymś w coś, powodować odgłos; stukać, kołatać» Pukać do drzwi, do okna, do pokoju.… … Słownik języka polskiego
zreflektować — dk IV, zreflektowaćtuję, zreflektowaćtujesz, zreflektowaćtuj, zreflektowaćował, zreflektowaćowany «sprawić, że ktoś się zastanowi, opamięta, zacznie postępować z rozwagą; pohamować kogoś» Zreflektować kogoś spojrzeniem, życzliwymi słowami,… … Słownik języka polskiego
